تدارک خدا

زیرا خداوند نیکوست و محبتش جاودانی و وفاداریش نسل اندر نسل. مزمور 5:100

یکی از قدیمی ترین مسائل در مذهب، مطرح شدن این سؤال است که اگر جهان از سوی خدایی نیکو اداره می شود، پس چرا این همه رنج و مشقت گریبانگیر بشریت است.

پاسخ ساده تر از آن است که تصور کنیم. خدا نه تنها برای نیکان نیکوست، بلکه برای ناسپاسان و شریران نیز نیکوست (لوقا 35:6). فقط یک نیکویی جهانشمول می تواند نیکو باشد. نیکویی کردن به شریران معمولاً باعث تغییر آنان نشده، بلکه اغلب ایشان را تشویق به ادامه شرارت خود می کند. نیکویی خدا صبور و متحمل است و این موجب می شود، شریران مرتکب جرم های جدیدی شوند. خدا حتی با هیتلر و استالین هم صبور بود و طی دهه ها آنها را تحمل کرد. در این سالها، ایشان دست به کشتار دسته جمعی زدند.

برای اینکه این جهان نیکو شود، خدا می بایست از نیکویی کردن به شریران دست بکشد. کدامیک از ما جرأت می کند، به خدا بگوید: «نیکویی خود را به گناهکاران متوقف ساز»، در حالی که بدی ای را که در دل خودمان است، می شناسیم؟

در سطح دنیوی، با این ذهن انسانی مان، راه حلی برای مشکل شر و بدی وجود ندارد. خدا تدارکی دیده است. او نه فقط نیکوست، بلکه همچنین می داند که چگونه انتقام بگیرد. وی یک روز را برای داوری ذخیره کرده است.

فلسفه بافی را بر عهده خدا بگذاریم (چراکه او بهتر از ما می داند، چه کند) و به فوریت از غضب خدا بگریزیم.

نظرها

نظر خود را به اشتراک بگذارید