شک صادقانه

چون در آنجا عیسی را دیدند، او را پرستش کردند. اما بعضی شک کردند. متی 17:28

گاهی اوقات شک دارای ارزش مثبتی است. سرنوشت علوم از چه قرار می بود اگر کّپرنیک نظریه عموماً پذیرفته شده زمین به عنوان مرکز عالم را مورد شک قرار نمی داد؛ یا اگر انیشتین ارزش مطلق هندسه اقلیدس و مکانیک سماوی نیوتن را مورد تردید قرار نمی داد؟

بر سر مذهب چه می آمد اگر ابراهیم به مذهب بت پرستی که از اجدادش به ارث برده بود، شک نمی کرد؛ یا اگر رسولان به داوری اعلام شده توسط کاهنان اعظم قومشان در مورد اینکه عیسی یک کفرگوست، شک نمی کردند؟

شک، مشروع و ضروری است. در شک صادقانه، درایت بیشتری نهفته است تا در قطعیت ظاهری یقین ها. برخی افراد مذهبی که ظاهراً از جایگاه شان در آسمان غَره هستند، هلاک خواهند شد. برخی از واعظین نیز به هنگام بازگشت خداوند به او خواهند گفت: «خداوندا، خداوندا، آیا به نام تو نبوت نکردیم و به اسم تو دیوها را اخراج نکردیم و به نام تو معجزات بسیار ظاهر نساختیم؟ و عیسی به ایشان خواهد گفت: «هرگز شما را نشناختم ای بدکاران! از من دور شوید.» (متی 22:7-23)

هنگامی که او فقط در تخیل شماست، به جای اصرار بر اینکه خدا را می شناسید، باید یک جوینده باشید. جویندگان خدا در امان هستند. اگوستین معلم بزرگ مسیحیت چنین نگاشت: «ترا نمی جستم اگر از پیش تو را در اعماق دل خود نیافته بودم.» شک بی شائبه چیزی جز جست و جوی حقیقت نمی باشد. اما آنگاه تقلای روح است. «چنانکه آهو برای نهرهای آب شدت اشتیاق دارد، همچنان ای خدا جان من اشتیاق شدید برای تو دارد.» (مزمور 1:42).

تپش دل آهو به خاطر موعظه و کتب مربوط به آب نیست. او به مباحثات مربوط به اطفاء تشنگی علاقه ای ندارد. رفیع ترین اطلاعات، شاعرانه ترین جملات در مورد خنکی و زیبایی آب، عطش انسان تشنه را فرو نمی نشاند و نه حتی تجزیه دقیق ترکیب شیمیایی آب. او خواهان خود آب است.

جوینده خدا نیز همینگونه است. مردم به خاطر از دست دادن ثروت و یا مکنت خود، نهرهایی از اشک جاری می سازند. چه تعداد از افراد به خاطر عدم توانایی در یافتن خدا قطره اشکی ریخته اند؟ چه تعداد از افراد می توانند از صمیم دل کلمات مزمورنگار را بر زبان آرند: «جان من تشنه خداست، تشنه خدای حی... اشکهایم روز و شب نان من می بود.... » (مزمور 2:42-3)؟

نظرها

نظر خود را به اشتراک بگذارید