چه هستیم

و چون یافت، وی را به انطاکیه آورد. ایشان در آنجا سالی تمام با کلیسا گرد می آمدند و گروهی بسیار را تعلیم می دادند. در انطاکیه بود که شاگردان را نخستین بار «مسیحی» خواندند. اعمال رسولان 26:11

نقل شده است که نهنگ ها یکبار در نزدیکی سواحل آمریکا شنا می کردند و فیلسوفانه از خود سؤال کردند که حقیقتاً چه هستند. سپس شنیدند که چند کودک فریاد می زدند: «نگاه کن! نهنگ!» آنگاه خوشحال شدند. زیرا که نه تنها به اسم خود پی بردند، بلکه همچنین دریافتند که چه هستند.

به همین طریق، برخی ایمانداران نیز از سوی مردان ساحل تحت عنوان «مسیحی» خوانده شدند و به غلط می پندارند که این نام واقعیت باطنی ایشان را آشکار می سازد. چنین نیست. خداوند گفته است: «به همین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبت یکدیگر را داشته باشید» (یوحنا 35:13)، نه به خاطر اینکه نامی را با خود حمل می کنید.

در کوههای آلپ ایتالیا، دهقانان عادت دارند که در شب کریسمس در خانه خود را باز گذاشته، اجاق را گرم نگه دارند و غذایی آماده بر روی میز بگذارند تا مگر خانواده ای مقدس که تحت تعقیب هیرودیس است، بخواهد آنجا پناه گیرد.

«اوستجاک ها» یک قبیله مغولی نواحی حاشیه ای سیبری، یعنی محل تبعیدیان در ایام تزارها و در ایام بولشویسم، همیشه پیش از خوابیدن مقداری غذا در بیرون خانه می نهادند شاید که یک زندانی فراری به آن نیاز پیدا کند.

ما آن چیزی هستیم که هستیم و نه آن چیزی که نامیده می شویم. آیا نگران نیازمندان می شویم؟ آنچه انجام می دهیم، نشان می دهد که چه هستیم؟